Juli en augustus zijn zomermaanden en vast een stukje rustiger dacht ik… Maar nee,

Aan het begin van de zomervakantie hoorde ik dat één van mijn projecten tijdelijk on hold werd gezet. Totaal buiten mijn invloedsfeer en met heel goede argumenten. De impact voor mij was groot. 16 uur per week tot en met december viel weg. Paniek, schrik, HELP!

Gelukkig ook goed nieuws in deze periode. Steeds meer ziekenhuizen kiezen voor BeterDichtbij dus gelukkig kunnen ze mij nog een tijdje gebruiken. Dit was reden voor een klein vreugdesprongetje. Als een opdrachtgever langer wil samenwerken voelt dit als een stukje erkening.

Kort daarna weer feest, er kwam een leuke nieuwe opdracht voorbij. We onderzoeken hoe we COPD-patiënten door zowel fysieke coaching als door coaching op afstand meer regie over hun ziekte kunnen geven.

En dan nog een totaal nieuwe ervaring begin september. Twee leuke opdrachten kwamen voorbij. Beide moest ik weigeren omdat er niet meer uren te vergeven zijn. Dit voelde enorm raar. Want wat als er straks toch geen werk meer is…